UŞAK MANİLERİ
Ağacın dibinde yatarım
Tabancamı atarım
Beni beğenmeyen kızları
Yarım soğana satarım
Altın dişim kanamaz
Sevda bana yaramaz
Ver ana sevdiğime
Kendi düşen ağlamaz
Arabamız dört teker
Düz ovada su çeker
Konuşturmazlar yarim
Merhaba desek yeter
Banazın kavakları
Dökülür yaprakları
Kokulu güle benzer
Şu Uşağın kızları
Ben bir kuzu gördüm
Tüyünü kırmızı gördüm
Aşağı mahalleye indim
Sevdiğim kızı gördüm
Bir taş attım gediğe
Saat geldi yediye
Analar kız büyütmüş
Oğlanlara hediye
Pencereden at beni
İn aşağı tut beni
Dizlerinin üstünde
Ninni çek uyut beni
Tabağa koydum darı
Ağlarım zarı zarı
Beni Uşak’tan ayırdı
Keleter başlı karı
Zeytin kara ben kara
Zeytine vermem para
Gel yarim buluşalım
On bire çeyrek kala
Kara örgü örmezler
Bana sana vermezler
Gel yarim kaçıverem
Karanlıkta görmezler
Kara kara kazanlar
Kara yazı yazanlar
Cennet yüzü görmesin
Aramızı bozanlar
Kara koyun etli olur
Kavurması tatlı olur
Buralarda yar seven
Ölmez ama dertli olur
https://www.usakkulturturizm.gov.tr/TR,75320/siirler-destanlarturkulermanilertekerlemelerninnileragi-.html
