Şu karşıki da(ğ)da bir kuzu meler
Kuzunun feryadı ba(ğ)rımı deler
Eşinden ayrılan öyle mi eyler
Gel kuzum a(ğ)lama vaz geç eşinden
Şu karşıki da(ğ)da bir delikanlı
Sa(ğ) yanı sol yanı püskürme benli
İbrişim şal kuşanmış ince belli
Gel kuzum a(ğ)lama vaz geç eşinden
Şu karşıki da(ğ)da bir ince tütün
Aradım bulmadım bir sıtke bütün
Anadan öksüzüm babadan yetim
Gel kuzum a(ğ)lama vaz geç eşinden
Şu karşıki da(ğ)da bir yeşil çadır
Çadırın içinde bir yiyit yatır
O yiyit bilmez ne gönül ne hatır
Gel kuzum a(ğ)lama vaz geç eşinden
Şu karşıki da(ğ)da bir fener yanar
Fenerin içinde bal mumu yanar
Eşinden ayrılan öyle mi yanar
Gel kuzum a(ğ)lama vaz geç eşinden
Şu karşıki da(ğ)da bir yuva yaptım
Yuvanın içinde yalnızce yattım
Yar gelir deye kalktım da baktım
Gel kuzum a(ğ)lama vaz geç eşinden
Şu karşıki kapu demir deyil mi
İçinde oturan emir deyil mi
Emirin sarması ömür deyil mi
Gel kuzum a(ğ)lama vaz geç eşinden
Ignacz Kunos Türk Halk Türküleri (Oszmán – Török Népköltési Gyüjtemény, Masodık Kötet: Oszmán – Török Népmesék es Népdalok, Budapest 1889) – Ignácz Kúnos (Yayıma hazırlayan: Doç. Dr. Ali Osman Öztürk) – Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları (1.baskı), Ocak 1998, s.82-83
