Yarimin düştüğü köprünün yanı
Sarıldım boynuna kalmamış canı
Gözüne güvenmezdi kara yar beni
Tez gel yarim tez gel evin batmasın
Her bir uşağın bir kapıya gitmesin
Bir yel esti bir yel esti
Abdallar davulu kesti
Ne yatıyon kara yarim
Kekilini çöpler kesti
Rüyamda gördüm de odan açıldı
Cirit'e gitti de yarim seçildi
Ağzından da kara kanlar saçıldı
Tez gel yarim tez gel evin batmasın
Her bir uşağın bir kapıya gitmesin
Kara yarim kara yarim
Sen olmasan nolur halim
Hep eller evine döndü
Senin kahrın kime yarim
Odasının üstüne atmış sundurma
Ağzında dişleri altın doldurma
Kurbanlar olayım ah Kadir Mevlam
Gayri beni daldan dala kondurma
Tez gel yarim tez gel evin batmasın
Her bir uşağın bir kapıya gitmesin
Ben ağlarım her gün her gün
Daha edilmedi hergin
Tez gel kara yarim tez gel
Evini dağıtırlar bir gün
Hasan Şahin Nevşehir Hasan Şahin, Nevşehir, Hacıbektaş, Hasanlar Köyünden, 1943 Doğ. Emekli; Öyküleriyle Kırşehir Türküleri, Destanları, Ağıtları – Baki Yaşa Altınok, Oba Yayıncılık, Mayıs – 2003, Ankara, s.318-319.
