MANİLER 2
Şu derenin sazları,
Vak vak öter kazları,
Kaman'ın kızlarının,
Sürmelidir gözleri.
Hiç insaf yok mu be adamda,
Bağımız var Kaman'da,
Eger bu iĢ olmazsa,
Hasta olurum odamda.
Uzun uzun kavaklar,
At oynatır savaklar,
Gel kız bizim eve gir,
Varsın olmasın duvaklar.
Yârim gitti gelmiyor,
Kimse kadrim bilmiyor
Ayrıldığım günden beri,
Gözüm gönlüm gülmüyor.
Kaman'ın kavakları,
Titreşir yaprakları,
Tatlı güle benzer,
Yarimin yanakları.
Fincanda kahvem var,
Utanacak neyim var,
ġu Kaman'ın içinde
Selvi boylu yarim var.
Büyük cevizin dibi,
Ne gezersin el gibi,
Salın da gel yanıma,
Helalca malım gibi.
Pınar baĢı pıtırak,
Çocukları yatırak,
Herif yüzüme bakmaz,
Bari seninle oturak.
Ah fındığım fındığım,
Dallarına konduğum,
Vermedi seni bana,
Sakalını yolduğum.
Bizim bağlar buradır,
Gülü sıra sıradır,
Yar Kaman'dan gideli,
Gönlüm ardı sıra
Yeşim YILDIZ, KAMAN ABDALLARI’NIN HALK BİLİMİ AÇISINDAN İNCELENMESİ, YÜKSEK LİSANS TEZİ, GAZİ ÜNĠVERSİTESİ SOSYAL BĠLĠMLER ENSTİTÜSÜ, Ankara – 2012
