Asker oldum taburlara karıştım
Hasta düştüm can evimde alıştım
Gurbet elde acel ile yarıştım
Felek bana gül demedi neyleyim
Yusuf'un giydiği bir ala işlik
Bir soluk cemadan bir yırtık başlık
Dermanını kesmiş bit pire açlık
Felek bana gül demedi neyleyim
Sofular köyünde tutmadı dizim
İçerim yanıyor kan ağlar gözüm
Pedere emanet kaldı körpe kuzum
Kahpe felek gül demedi neyleyim
Toplansın Avcı da bana ağlasın
Mehriban gelin de kara bağlasın
Bizi ayıranlar muraz almasın
Kahpe felek gül demedi neyleyim
Ben ölürsem ıssız kalsın vatanım
Veran olur bahçam bozulur bağım
Küçük Kavak oldu mekan durağım
Felek bana gül demedi neyleyim
Hatice Ateş Kırşehir Hatice Ateş, Mucur Kepez Köyü, 1934 Doğ; İlkokul 3; Öyküleriyle Kırşehir Türküleri, Destanları, Ağıtları – Baki Yaşa Altınok, Oba Yayıncılık, Mayıs – 2003, Ankara, s.236-237.
