Çığşardan ağaç biçtirir
Onu da Ceyhana döktürür
Kim çıkarır oğlancığım
Bin kırat çeltik ektirir
Hocalardan izin alın
Bir gece evinde yatsın
Düşmanlık eden deyyuslar
Gayrı murdaına yetsin
Acar konak dutturdu da
Bir gün içinde yatmadı
Hacı oğlun everip de
Oğlum murada yetmedi
Bayraklı patos çekildi
Oğlum uğramış nazara
Hacıya gelin getirdim
Peygamberin kavl' üzere
Konak yaptırır keliye
Benzer Hazreti Aliye
Kalbura hayma dutturmuş
Davet verdirmiş valiye
Çığşardan biçtirmiş lata
Gitmedi Ceyhandan öte
İsmail Ağa ölünce
Düşmanları çalmış hota
Sürek yazıda yayılır
Akça savağa koyulur
Gelen sene kimse bilmez
Bu yıl hatırın sayılır
Ben böyle ağlayamam
Kaputunu bana salın
İhtiyarım varamıyom
Hepiniz yanıma gelin
Adanadan gelir bekar
Sandıklarla alır şeker
Dolansa daireye çıksa
Kaymakam ayağa kalkar
Bacıcığı çölde kaldı
Mustafa Efendi ağlasın
Şu Güllüye selam söylen
Ak çözsün kara bağlasın
İsterdi İsmail Ağa
Akşama on iki türlü
Varamıyom oğlancığım
Konağının başı karlı
Kahirlenme Güllü Hatun
Ben ağladım ağıdımı
Hacı küçük halden bilmez
Kim verecek öğüdünü
Yeter kadir Mevlam yeter
Acı m'olur bundan beter
Güvenirim Allahıma
Hacı oğlu yerin tutar
Yaşar Kemal Andırın 1944 yılında Andırınlı Zülfikar oğlu İsmail Ağa öldüğünde bu ağıdı ona akraba kadınlar yakıyorlar. Kahramanmaraş, Andırın'a aittir. Yaşar Kemal derlemiştir. Ağıtlar, Yaşar Kemal, Adam Yayınları, İkinci Basım, 1997, s. 141-143.
