Âko diyer benim yüzüm karadır
Kadir Mevla'm cümlemizi yaradır
Benim yuvam hepisinden aladır
Yolculardan haberciğim var benim
Tavoğ diyer siz pacamı süpürün
İri ifağ yumurtamı götürün
Beğenmediz vurun beni öldürün
Ne de güzel kayğanağım var benim
Balığ diyer ben deryada yüzerem
Sağ yanımı tavalarda kızarırem
Meclislerde kadeh bade süzerem
Ne de güzel sarhoşlarım var benim
Koyun diyer ben yemesem doymanam
Dağda gezsem ot kökünü koymanam
Süde gelse hiçbirinden kalmanam
Ne de güzel kele yağım var benim
Geçi diyer ben naşiyam naşiyam
Dağa çıksam şeytanların başıyam
Süde gelse hepisinden yağşıyam
Ne de güzel kaymaklarım var benim
Deve diyer hamurumi yoğırın
Uzun uzun çuvallara doldırın
Yemedimse urız beni öldırın
Ne de güzel hanım gidişim var benim
Al at diyer ben canımdan bezerem
Sahibimle sahralari gezerem
Ağ gerdana altın inci dizerem
Ne de güzel meydancığım var benim
Taşçı Muhammed Ağa Diyarbakır Kaynak kişi Mardinkapısı'nda taşçı Muhammed Ağa'dır. 1938'de Şevket Beysanoğlu derlemiştir. Ako, karga; Kele yağı, tereyağı; Naşi, acemidir. Diyarbakır Folkloru, 1. Kitap, Şevket Beysanoğlu, CHP Diyarbakır Halkevi Neşr.No 9, Diyarbakır, 1943, s. 131-132.
