Gönül sen bir padişahtın otursaydın tahtında
Açılan güllerin toplasaydın vaktında
Çok sevilerin de galdı gayrı ahtında
Anlar da gonmuş ben o gülü gayrı neyleyim
Sen kimin için giydin yarim alları
Çifter de çifter sokunmuşsun gülleri
Beni terkeyleyip varıp gittin elleri
El değmiş de ben o garanfili neyleyim
Gönül bir saraydır vurup yıkılmaz
Doğan şu nur güneşe kara çalınmaz
Vefasız da yare haber salınmaz
Üstü tozlanmış ben o nergizi neyleyim
