Deryanın bekçisi Mecnun ben oldum
Garkoldu gemim de deryada kaldım
Varın söylen nazlı yare ben geldim
Ağlamasın kına yaksın ağ ele
Sizde ne derler de güzel sevene
Kirpiklerin benzer ispir doğana
Yapalağı yaralatmış doğana
Yavru şahin gerek çalıp av ala
Zarbını yememiş yavru şahinin
Sahibi değilsin sen bu mayanın
Bak ağzına tavuskuşu sevenin
Yağmur yağar püsen püsen cığala
İncedir belleri usuldur boyu
Eğildi pınardan doldurdu suyu
Sana derim bire hey kabadayı
Şu karşında duran senin nen ola
Hani benim de hubluğum zaman
Kaşları eğri de kirpiği keman
Ak gerdan üstünde ben duman duman
Aklım alan bir gözleri göv ala
Öksüz Ali'm avlığında avında
Kahpe düşman gıybetinde koğunda
Arefe gecesi bayram gününde
Ağlar gördüm bir gözleri göv ala
***
Son kıtayı; Béla Bartók, Ahmed Adnan Saygun,
Ulvi Cemal Erkin ve Necil Kazım Akses,
23 Kasım 1936'da Osmaniye'nin Çardak
köyünden Ömer oğlu Ali Biçer'den şu
şekilde derlemişlerdir (Béla Bartók's Folk
Music Research in Turkey, Ahmed Adnan Saygun,
Budapeşte, 1976, s. 393, 400):
Oksüz Alim de av ediyor avında
Goca garı da gayretinde govunda
Sultandır şehrinde müşür evinde
Bugün gördüm bir gözleri göv ala
Hakkı Saydı Osmaniye Yaşar Kemal tarafından derlenmiştir. Sarı Defterdekiler: Folklor Derlemeleri, Yaşar Kemal, Birinci Basım, s. 63. Püsen püsen, yavaş yavaş; Cığal, küçük su birikintisi anlamlarına gelmektedir. Osmaniye, Sumbas, Alibeyli Beldesi'ne aittir.
