Bitlis Manileri 1
Bitlis’in etrafı dağlar,
İçinde gülden bağlar,
Fazla mektup yazardım,
Yarim gariptur ağlar.
Bu dağı delemenem,
Yol yohtur gelemenem,
Men o yeri kaybettim,
Kimselere diyemem.
Avih’in yolu ince,
Düşümde gördüm gece,
Kuşler kurbanız olem,
Yarimin hali nice.
Evleri yol üstüdü,
Kemeri bel üstüdü,
Her gün gel bırdan savuş,
Koy desinler dostidu.
Gidene bah gidene,
Boyu benzer fidane,
Üç arşın boyan kurban,
Yarım arşın gerdane.
Balıh kumde durer mi?
Ördek daşte durer mi?
Sen orede, men bırde,
Akıl başde durer mi?
Bitlis çayı bir umman,
Men bu dertten kurtulmam, yanık,
Yarimi süler aldi,
Ölsem bile unutmam.
Şafaklar sökülende,
Al elma dökülende,
Yarimi çağıresiz,
Mezarım örtülende.
Bir ay doğdi kararsız,
Niye meni kınersiz,
Öle bir ah çekerem,
Ateşımdan yanersız.
Beyaz giyme üşürsen,
Güzellohte meşhursen,
Güzelloh başın yesin, sevmezsın,
Herkestan görüşirsın.
Bulak biı poturak,
At minderi oturak,
Bir sen söyle bir de men,
Bu sevdadan kurtulak.
Belediye önü taşdır,
Kızların gözü yaştır,
Arvatler ağlemeyın,
Manto çarşaftan hoştır.
Könek, tuman manise,
Bu güzel menım olsa,
Bu güzelın anesi,
Menım kaynanam olsa.
Bal koydım yesın diye,
Yürekler yansın diye,
Kızler çarşiye çıkmiş,
Oğlanler görsün diye.
Mani maniye peştır,
Mani bilmeyen hiçdır,
Söyle arkadaş söyle,
Garipliğe yoldaştır.
Kar yağer tane, tane,
Elınde var tentene,
Öyle bir yar sevmişem,
Memlekette bi tane.
Bizim dağler tütlüdır,
Dibi çayır otlidır,
Kurban oldığım Allah,
El kızı ne tatlidır.
Bılbıller düğün eyler,
Bilmem ne güne eyler,
Zaman böyle giderse,
Yar bızi sürgün eyler.
