Minarede ezan var
Ezan değil gezen var
Gündüz gelme gece gel
Gomşulardan güden var.
Karanfilin moruna
Ölüyorum uğruna
Teyze kızına söyle
Doğru gitsin yoluna
İnme kuyu derindir
Böğün hava serindir
Guyucak yansa kül olsa
Gine yarim benimdir.
Evimiz var dırbızan
Gelen aylar ırmızan
Kak gidelim sevgilim
Anan buban duymadan
Pamuğu çapaladım
Gece gündüz ağladım
Merak etme sevdiğim
Ben bohçamı bağladım
Bağa girdim üzüme
Çubuk değdi gözüme
Benden utanan gızlar
Elek gersin yüzüne
Portakal dilim dilim
Darılmış benim gülüm
Ben gülüme ne dedim
Kurusun ağzım dilim
Pampır gelir Aydın’dan
Garlı dağın ardından
Yörük çoban ne bilir
Bu sevdanın dadından
Sevdiğim Nazillili
Hem güzel hem işveli
Böyle kızı almayan
Ya ahmaktır ya deli
KAYNAKLAR:
AKDOĞAN, Hüsnü, 2004, Aydın, İzmir: Tibyan Yayıncılık, sayfa 86.
AKTAKKA, Nuri-DEMİRCAN, Necati (2006) Dünden Bugüne Aydın Halk Kültürü, Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı.
MUSLU, Mehmet Ali, 1985, İlçemiz Çine, İzmir: Hür Efe Matbaası. Sayfa 58
Özdemirhan, ( Kasım 1988), “Maniler”, Aydın Eli, 5, 22.
https://dilcerezleri.bravejournal.com/entry
