Atına atlamış aşmış gediği
Başına gelmiş de düşte gördüğü
Körpe kuzuların ağlaşır durur
Eteğine koydum yemez hediği
Tökezledi atım kalktı yekindi
Al kanlarım boz yazıya döküldü
Hayının kurşunu ok gibi süner
Yaram çok derinden belim büküldü
Ahmet'in giydiği ketenden gömlek
Mevlam nasip değil geriye gelmek
Sana diyom sana emmimin oğlu
Kaderde var imiş el için ölmek
Ot bürümüş bağımızı tırmanı
Niye döktün bu sene çıkan harmanı
Boşa mı besledin hey yiğit yarim
Altındaki atıyın yoğumuş dermanı
Söykenin yüzünde uzanmış yatmış
Kara bıyıkları al kana batmış
Çağırdım çağırdım hiç ses vermiyor
Dört tane yavruyu kime bırakmış
Hatice Ateş
Hatice Ateş, Kırşehir, Mucur, Kepez Köyü, 1934 Doğ. İlkokul; Nuri Koksal, Kırşehir, Mucur, Yeniköy (Çömelek), 1331-1966; Öyküleriyle Kırşehir Türküleri, Destanları, Ağıtları – Baki Yaşa Altınok, Oba Yayıncılık, Mayıs – 2003, Ankara, s.329-33
