Bahçede gülün dalı,
Dibinde gördüm yari,
Ben söyliyem, sen dinle,
Başımdan geçen hali.
Altın tabakta reçel,
Bu günler gelir geçer,
Ağzım dilim söylemez,
Kalbirnden neler geçer.
Tezek attım tarlaya,
Güvercinler parlaya,
Seni seven oğlanlar,
Burçak burçak terleye.
Ayna attım çayıra,
Fırladı gitti bayıra,
Allah' ın çattığını,
Daha kimler ayıra.
Bahçelerde sarmaşık,
Sarmadan oldum aşık,
Yar aklıma gelince,
Elimden düştü kaşık.
İnci idim ezildim,
Ak gerdana dizildim,
İster al, ister alma,
Ben alnına yazıldım.
Altın yüzük var benim
Parmağıma dar benim
Keçiborlu'nun içinde
Elâ gözlü yâr benim
Keçiborlu gül bağıdır
Tam gelinlik çağıdır
Gönüldeki bu derdi
Ancak o yâr dağıtır
Ay doğar sini gibi
Sallanır selvi gibi
Ben yarimi tanırım
Isparta gülü gibi
Caminin önü çemendir
Çimenin altı emendir
Yârim askere gitti
Gittiği yer İzmir'dir
Dağlar başı kaya
Seni sorarım aya
Gün benzim sarardı
Günleri saya saya
Deniz dibi saz olur
Gül açılır yaz olur
Ben yârime gül demem
Gülün ömrü az olur
Ekinler ekilirken
Dibine dökülürken
Kız saçından üç tel ver
Kefenim biçilirken
Entarisi al taraklı
Garip gönlüm pek meraklı
Yârdan haber gelmez oldu
Bu hasret pek firâklı
https://ozanali.blogspot.com.tr/2014/03/yoremiz-manileri.html
