Sene bin iki yüz doksan üç tamam
Receb'in beşinde sel aburevan eyledi
Kükreyip hışımla gelince heman
Nice mamureleri viran eyledi.
Kimseden kimseye olmadı imdat
Şaşırdı halk, bulmadı irşat
Beş dakikada bin kapuyu eyledi küşat
Girüp haneler içre cevelan eyledi.
Bir yandan girdi, bir yandan çıktı
Nice fakirlerin evini yıktı
Mekansız kaldı halk, canından bıktı
Baykuşlar viranı mekân eyledi.
Kimi der gitti yavrum, kimi der malım
Ana baba günü oldu bugün halim
Nice canları boğdu bu tufanı zalim
Yıktı lanesin, sabilerde üryan eyledi.
Yoktu bir yer barınsın fisebilullah
(Eles) bezminde dedik illallah
Büyük küçük çağrışup dedikçe(ALLAH),
Döktürüp göz yaşını umman eyledi.
Çağrışan insanlara yürekler dayanmaz
Boğulmuş beşikte, masumlar uyanmaz
Selle giden canlar ateşe yanmaz
Gördü göz yaşını böyle figan eyledi.
Nedir Yarab kulların bunca günahı?
Rahmet değil bu, gazabı ilâhi
Sabi sıbyanında kalmadı penâhi
Dinmedi seller, subhedek seyran eyledi.
Rabbın hikmetine akıllar ermez.
Kulun tedbiridir bir pulu değmez
Ferman kendinindir kimseler bilmez
Yanık (İcadi) böyle destan eyledi.
Yanık İcadi
1875 yılı Isparta'da Meydana gelen sel felaketi üzerine söylenmiştir.
(Derleyen Nuri Katırcıoğlu)
https://ispartaya.com/isparta/halkbilgisi/02.htm
