Eya sen sanma kim senden bu güftarı dehan söyler
Veya terkip olan unsur veya lahm-i zeban söyler
Seni evvel sana bildirmek muradın kast edip Mevla
Anasırdan bir don yüzünden tercüman söyler
Hayal-i zıl yeter ibret görünen hiyme-i tende
Değildir nutk eden suret derununda devran söyler
Sular kim bilmedi nefsin areften almadı dersin
Değildir Hak’ka arifler özün bilmez yalan söyler
Kimindir bunca cünbüşler kimindir nutk eden cevher
Özünden olmadın arif özünden özge kan söyler
Yarattı cümle eşyayı özün pinhan edip anda
Göründü nice bin yüzden veli kendi nihan söyler
Sahihem rebihem hamerin için aşıklar ey Nakşi
Erer maşukuna anlar mekandan la-mekan söyler
