Benim toyuğum ağ idi balam
Derisi dolu yağ idi balam
Düne bu vakit sağ idi balam
Seni yanaşın toyuğu tutan
Ohlanasan toyuğu çalan
Neçe ki ben bele yanıram
Seni yanasın toyuğu tutan
Benim toyuğum çil çildi
Kanatları da tel tel idi
Toyuğ değil ki bir fil idi
Seni yanasın toyuğu tutan
Ohlanasan toyuğu çalan
Neçe ki ben bele yanıram
Seni yanasın toyuğu tutan
Toyuğum köyün sonasıydı
Sarı anacın anasıydı
Cücelerin nenesiydi
Sen yanasın toyuğu çalan
Ohlanasın toyuğu çalan
Neçe ki men bele yanıram
Seni yanasın toyuğu çalan
Menim toyuğum hanlar idi
Nenem de ona danlar idi
Kulakta küpe şanlar idi
Seni yanasın toyuğu tutan
Ohlanasın toyuğu tutan
Neçe ki ben bele yanıram
Seni yanasın toyuğu tutan
Zübeyde hala çıhdı dama
Köyüne baktı yana yana
Toyuğu tuttup kaçtı m’ola
Seni yanasın toyuğu tutan
Ohlanasan toyuğu çalan
Neçe ki ben bele yanıram
Seni yanasın toyuğu tutan
KAYNAK KİŞİ: İlhan Gültekin
YÖRE: Ardahan
Bu türkü Ardahan, Göle, Kars, Şavşat yörelerinde yaygın olarak bilinmektedir.
