Dut Ağacı Dut Verir
Yaprağını Kıt Verir
Oğlan Büyük Kız Küçük
Sarıldıkca tat verir
Ben sana gelmi dedim
Duvarı Delmi Dedim
Demir kapı Dururken
Bacadan in mi dedim
Pınar baştan bulanır
Dağı taşı dolanır
Al sevdanı başımdan
Buna can mı dayanır
Mevsim kara kış idi
Kalemim gümüş idi
Daha yazacam amma
Ellerim çok üşüdü
Mektubum Dürt Köşeli
İçinde gül döşeli
Ağlamadığım gün yok
Yardan ayrı düşeli
Samanlık dolu saman
Sallan sevdiğim sallan
Eller düğün ediyor
Bizim düğün ne zaman
Altın saatim şak şak
Mümkün ise barışak
Arada derya deniz
Mektuplarla konuşak
Masa üstünde vişne
İşle ablacığım işle
Şimdi buradan geçecek
Yakışıklı enişte
Sandıklarda saklıyım
Kırmızı Yanaklıyım
Adaklıca kaynanam
Oğluna meraklıyım
https://samsunarsivi.blogspot.com.tr/2006/06/vezirkopru-manileri.html
